[ Home ] [ Up ]
[ het
beeldverbod ] [ camera
Golgotha ? ] [ vier
vragen ]
The Passion of the Christ
Bij al het gepraat over Jezus Christus vergeet men, dat deze film
vooral veel zegt over Mel Gibson (en erg weinig over Jezus Christus). Mijn
stelling is: Mel Gibson heeft in deze film Jezus gebruikt om zichzelf ten toon
te stellen. Het is een exhibitionistische film. Met dit in gedachten is het heel
aardig om de diverse besprekingen van de film in de pers nog eens na te lezen
(hieronder een selectie). Wilt u toch wat dieper nadenken over de
film:
uit de pers:
The Independent : "Gibsons morbide visie overstijgt niet alleen de
klassieke christelijke beeldvorming, ze gaat zelfs verder dan Tarantino. Hij zou
de film beter Pulp Crucifixion noemen. Gibson wil ons doen walgen en het lijden
van Christus echt maken. Zijn film is echter verre van naturalistisch en leunt
eerder aan bij het horrorgenre. The Passion of the Christ is een en al shock and
awe en laat geen ruimte voor het spirituele. Mij is het niet duidelijk wat de
film bijdraagt voor het christendom of voor Christus, wiens identiteit amper
zichtbaar is onder de regen van bloed."
The Guardian: "Het geweld is zo obsceen uitvergroot dat we ons vragen
moeten stellen over de mentaliteit van de makers van de film. In het bijzonder
Gibson, als je zijn lijden herinnert in andere films zoals Braveheart. Straft
hij zichzelf misschien voor zonden uit zijn verleden?"
The Sunday Times: "Het geweld is rauw en meedogenloos. Je zit
gewoonweg te kronkelen in je cinemazetel. Enige thematische rijkdom wordt
weggespoeld in een rivier van bloed."
De Morgen: "Maar tegelijk stelt men zich tussen al die bloedspatten,
bloedvlekken en bloedplassen toch ook vragen over het bijna sadistische en
ronduit voyeuristische genoegen waarmee al dit lijden – en dan nog vaak in
slow-motion – in beeld wordt gebracht. Het lijkt wel alsof de camera van Mel
Gibson er niet genoeg kan van krijgen: de lens likt als het ware en steeds
opnieuw langs al dat verhakkelde vlees, langs die dichtgemepte en gezwollen
oogleden, die gebroken botten, die door een kraai uitgepikte ogen (bij de
‘slechte’ moordenaar), die stukgeslagen ledematen."
De Groene Amsterdammer: "Als we vanuit analytische theorieën naar deze
film kijken en Jezus als een gewone menselijke figuur zien, hebben we te maken
met een man die voor zichzelf een vreselijke straf, zo niet de dood,
organiseert. Hier moet sprake zijn van extreme schuldgevoelens resulterend in de
behoefte om gestraft te worden.... worden rijkelijk op zijn vlees
getrakteerd en moeten we er getuige van zijn hoe zijn vlees wordt gedood. In de
film wordt hiervoor alle tijd genomen en deze scènes roepen bij het publiek de
meeste reacties op. Het is een zeer cruciale gebeurtenis in de film..... We
weten allen dat het vlees, mits in de juiste vorm, onze lusten, ook de verboden
lusten, kan opwekken. Gezien de grondigheid van de afranseling moeten die lusten
wel erg verboden zijn."
|