1EEn
gebedt 1des
verdruckten, als hy2overstelpt
is, ende sijne klachte 3uyt-stort
voor het aengesichte des HEEREN.
2O
HEERE, hoort mijn gebedt: ende laet mijn geroep tot u komen.
34Verbergt
u aengesichte niet voor my, neycht uwe oore tot my ten dage
mijner benauwtheyt: ten dage als ick roepe, 5verhoort
my haestelick.
4Want 6mijne
dagen zijn vergaen,a7als
roock: ende mijne gebeenten zijn uytgebrant 8als
een heert.
5Mijn
herte is geslagen ende verdorret,9als
gras, [so] 10dat
ick vergeten hebbe mijn broot te eten.
6Mijn
gebeente kleeft 11aen
mijn vleesch, 12van
wegen de stemme mijnes suchtens.
7Ick 13ben
een roerdomp der woestijne gelijck geworden, ick ben
geworden als een steen-uyl der wildernissen.
814Ick
wake, ende ben geworden 15als
een eensame mussche op het dack.
916Mijne
vyanden smaden my al den dach: die [tegen] my 17rasen, 18sweeren
by my.
10Want 19ick
ete assche als broot: ende vermenge 20mijnen
dranck met tranen,
11Van 21wegen
uwe verstoortheyt ende uwen grooten toorn: want ghy hebt my
verheven, ende my [weder] neder geworpen.
1222Mijne
dagen zijn 23als
een afgaende schaduwe: ende ick verdorre24als
gras.
13Maer
ghy HEERE, blijft in eeuwicheyt, ende 25uwe
gedachtenisse van geslachte tot geslachten.
14Ghy
sult opstaen, ghy sult u ontfermen 26over
Zion, want de tijt om haer genadich te zijn, want de27bestemde
tijt is gekomen.
15Want 28uwe
knechten 29hebben
een welgevallen aen hare steenen, ende30hebben
mede lijden met haer 31gruys.
16Dan
sullen 32de
heydenen den Name des HEEREN vreesen: ende alle Coningen der
aerde uwe heerlickheyt.
17Als
de HEERE Zion zal opgebouwt hebben, in sijne heerlickheyt
sal verschenen zijn,
18Hem
gewendet sal hebben tot het gebedt 33des
genen die gantsch ontblootet is: ende niet versmaedt hebben
haerlieder gebedt.
1934Dat
sal beschreven worden voor het navolgende geslachte, ende ’t
volck35dat
geschapen sal worden, sal den HEERE loven.
20Om
dat hy 36uyt
de hoochte sijnes Heylichdoms sal hebben nederwaerts gesien:
dat de HEERE uyt den hemel37op
de aerde geschouwt sal hebben.
21Om’t
suchten 38der
gevangenen te hooren, om los te maken 39de
kinderen des doots.
22Op
datmen den Name des HEEREN vertelle te Zion, ende sijnen lof
te Ierusalem.
2340Wanneer
de volcken t’samen sullen vergadert worden, oock de
Coninckrijcken, om den HEERE te dienen.
2441Hy
heeft mijne kracht 42op
den wech ter neder gedruckt: 43mijne
dagen heeft hy verkortet.
2544Ick
seyde, Mijn Godt, 45en
neemt my niet wech in het midden mijner dagen: 46uwe
jaren zijn 47van
geslachte tot geslachte.
2648Ghy
hebt 49voormaels
d’ aerde gegrondet, ende de hemelen zijn ’t werck uwer
handen.
2750Die
sullen vergaen, maer ghy sult staende blyven, ende 51sy
alle sullen als een kleet verouden, b ghy
sultse veranderen als een gewaet, ende sy sullen verandert
zijn.
28Maer 52ghy
zijt de selve, ende uwe jaren en sullen niet ge-eyndicht
worden.
2953De
kinderen uwer knechten sullen 54woonen,
ende haer zaet sal voor u aengesichte bevesticht worden.
|
[v1] 1Of, voor
den bedruckten, Verstaet hier de bedruckte ende
elendige gevangene in Babylonien.
2T.w.
met angst ende schrick. In dese beteeckenisse wort het woort overstelpen oock
gebruyckt, Psal. 61.3. ende 77.4. ende 107.5. ende 142.4. ende
143.4.
3D.
vrymoedelick ende overvloedelick uyt den gront des herten te
kennen geeft.
[v3] 4D.
en ontreckt my uwe hulpe niet. Siet de aenteeck. Iob 13. op vers 24.
5Hebr. haest,
verhoort my.
[v4] 6T.w.
de dagen mijnes levens.
aPsal.
30.20.
7And. In,
of tot
roock.
8And. Als
eenen brant vyers aen den heert. Siet Iob 21. op vers 24.
[v5] 9’T
welck af-gemaeyt zijnde verdroocht, ende ’t wort hoy.
10Hy
wil seggen, Ick en hebbe geenen lust gehadt mijnen nootdurft te
nemen, ofte eenich voetsel te gebruycken.
[v6] 11D.
Aen mijn vel. hy wil seggen, Ick ben so uytgeteert, dat ick maer
vel en been hebbe. Siet Iob 19. op vers 20.
Thren. 4. vers 8.
12D.
van wegen mijn suchten dat met geluyt ende geschrey dagelicks
geschiet.
[v7] 13D.
ick ben gedrongen alleen ende eensaem te blijven, van alle
menschen verlaten zijnde, ende ick slae schrickelick geluyt,
gelijck de Roerdomp endede Uylen
doen. Iob 30.29.
[v8] 14Ick
en kan niet slapen.
15D.
als een mussche die haer wederpaer verloren heeft.
[v9] 16T.w.
de Babyloniers, ofte Chaldeen.
17Siet
d’aenteeck. Psal. 5. op vers 6.
18D.
als sy sweeren, dat sy yemant qualick tracteren sullen, so
dreygen sy, dat sy hem soo sullen africhten, dat hy my sal
gelijck worden. Ofte, sy gebruycken mijnen name tot een
formulier van vervloeckinge. Vergelijckt
Num. 5.21. Iesa. 65.15. Ierem. 29.22. met d’aenteeckeninge. and. sweeren
tegen my.
[v10] 19Hy
wil seggen, dewijle ick rouwe dragende in d’assche ligge, so
gebeurt het dickwils, dat ick assche ete met mijne spijse. And.
Ick ben soo bedroeft, dat ick niet meer lust noch smaeck in het
broot, of andere spijse en vinde, dan of ick assche ate.
20Hebr. mijne
drancken. D. al wat ick drincke.
[v11] 21Hebr. van
het aengesichte uwer verstoortheyt.
[v12] 22De
dagen mijnes levens.
23Te
weten, Als de sonne onder gaet: alsdan is de schaduwe wel lanck
uytgestreckt, maer sy en blijft niet lange, also de nacht
stracks daer op volcht. Psal. 109.23. ende 144.4.
24Siet
vers 5.
[v13] 25T.w.
de gedachtenisse uwer heerlicker wercken ende weldaden, die ghy
voormaels uwen volcke gedaen ende bewesen hebt. Siet Exod. 3.15.
ende Psal. 135.13.
[v14] 26D.
over u volck, ende de Stadt Ierusalem.
27T.w.
de tijt van de lxx jaren onser gevanckenisse, door uwe Propheten
voorseyt. Siet 2.Chron. 36.21. Ierem. 25.12. ende 29.10. Dan. 9.
versen 2, 24, 25. Immers uyt de
laetste woorden deses vers
blijckt genoechsaem, dat desen Psalm beschreven is op het eynde
van de Babylonische gevanckenisse.
[v15] 28D.
wy Ioden. Nehem.
1.3. ende 2.3. ende 4.2.
29D.
Sy sagen seer geerne, dat de Stadt van Ierusalem weder op
getimmert werde, ende hebben groote droefheyt daer over, datse
tot eenen steen-hoop gemaeckt is.
30D.
het doet haer wee, dat de Stadt ende de Tempel aldus verwoest
blijven liggen.
31Of steen-mul,
of puyne.
[v16] 32T.w.
die, die de wonderbaerlicke verlossinge uwes volcks, ende de
volvoeringe uwer beloften sien sullen.
[v18] 33Verst.
hier de arme Ioden, die in de Babylonische gevanckenisse waren.
[v19] 34T.w.
onse verlossinge uyt de Babylonische gevanckenisse.
35D.
’tvolck dat namaels, ofte lange na ons geboren sal worden: doch
men mach dit oock verstaen van’t volck Israels, ’twelck uyt de
gevanckenisse van Babylonien verlost wordende, gelijck als uyt
den stof verweckt, ende van nieus geschapen soude worden. siet
Psal. 22.32. Ezech. 37.
[v20] 36Dit
is genomen van Deut. 26.15. Anders van
sijne heylige hoochte. D. van uyt den hemel.
37D.
op ons, die op de aerde woonen.
[v21] 38T.w.
Die in Babel gevangen zijn.
Hebr. des
gevangenen, ofte, des
gebondenen.
39D.
die ter doot ge-eygent waren, als Psal. 79.11. ende 44.23.
[v23] 40D.
als Godt uyt de Ioden ende heydenen een volck maken sal, ende
sich een kercke uyt alle Coninckrijcken der aerde sal
versamelen. siet Act. 2.5. Ephes. 2.13, 14.
[v24] 41T.w.
Godt.
42T.w.
Doe ick gevanckelick na Babel gevoert wert, daer ick tot noch
toe gevanckelick ben gebleven.
43T.w.
de dagen mijnes levens: Also dat onser vele in droeffenisse ende
elende gestorven zijn.
Siet dergelijcke maniere van spreken, Iob 21.21. siet oock Psal.
55. op vers 24.
[v25] 44T.w.
Als de Heere my druckte op den wech nae Babylonien, vers 24.
stellende dese gedachten tegen de voorige tentatie ende vreese
van dat ick haest soude sterven.
45Hebr. En
neemt my niet op. T.w. uyt dit leven. siet
d’aenteeck. Iob 36. op vers 20.
46Hy
wil seggen: Heere, dewijle ghy eeuwicht blijft, daerom sal oock
uwe kercke eeuwichlick blijven, ende sy en sal door de vyanden
ende vervolgers, niet kunnen onderdruckt worden, gelijck hy vers 29.
besluyt.
47Hebr. van
geslachte der geslachten.
[v26] 48D’Apostel
gebruyckt Hebr. 1. versen 10.11,
12. dese woorden, om de Godtheyt Christi te
bewijsen, om dat hier de Heere Christus verklaert
wort niet alleene te zijn schepper van alles ende eeuwich, maer
oock een Verlosser ende Salichmaker sijner gemeynte. Siet versen
14, 16, 23, 29. daerom de Apostel inde aengetogene plaetse oock
den name, HEERE, uyt het 13. vers wederhaelt
zijnde, hem toeschrijft.
49Hebr. voor’t
aengesichte. dat is hier te seggen, voormaels, voor
henen.
[v27] 50Te
weten, hemel ende aerde. Hebr. 1.10, 11.
51T.w.
alle de hemelen.
b
[v28] 52T.w.
die ghy te vooren geweest zijt van eeuwicheyt af: Ende ghy
blijft de selve in eeuwicheyt.
[v29] 53Dat
is, onse kinderen, ofte nakomelingen.
54D.
Een vaste wooninge by u hebben, sonder immermeer te veranderen.
Of,
sy sullen in Zion woonen, vers 2 |