Het systeem van de keuzevakken in het officiële net

Waarover gaat het?

 

In de officiële scholen moeten ouders kiezen uit de (7) erkende levensbeschouwingen (6 godsdiensten [waarvan 4 christelijk] en niet-confessionele zedenleer). Als zij zich hierin niet kunnen vinden, dan mogen ze vrijstelling aanvragen, maar worden dan geacht hun kinderen een studietraject in de eigen levensbeschouwing mee te geven (Jehova-getuigen doen dit bijv.). De idee achter deze grondwettelijk verankerde aanpak van het levensbeschouwelijk onderricht, is duidelijk: iedereen is welkom op school en mag qua levensbeschouwing zijn zoals-ie is. Hier mag niet gediscrimineerd worden. Dit was de enorme stap vooruit van het Schoolpact in 1958: vrijzinnigen - en later de minderheidsgodsdiensten - konden eindelijk het juk van de alomtegenwoordige roomse kerk afwerpen en op gelijke voet hun lessen inrichten. De wetgever voorziet ook nog dat de officiële scholen deze levensbeschouwelijke vakken parallel (d.w.z. op hetzelfde moment in het uurrooster) en met voor elk vak een degelijk lokaal moeten inrichten. In veel dorpen worden er maar 2 vakken ingericht (rk godsdienst & nc zedenleer), maar op steeds meer plaatsen zijn het er 3 en in grote steden komt het aantal van 4 à 5 levensbeschouwingen steeds vaker voor (meest voorkomend: rkg, nc-zedenleer, islam, prot-evg, orthodoxie; minst gevraagd: anglicaans en joods).

Naast de praktisch-organisatorische problemen die dit meebrengt is de basisvraag echer of 'andere tijden' niet om 'andere vormen' vragen. In de tijd van het Schoolpact managede men de morele, ethische en levensbeschouwelijke verschillen in de samenleving  door zuilen op te richten en die parallel (te laten) uitbouwen. De vraag die nu steeds nadrukkelijker wordt gesteld is of in een ontzuilde maatschappij dit systeem nog wel adequaat is. Hierover wordt de laatste jaren hevig gedebatteerd, m.n. naar aanleiding van de voorstellen van Patrick Loobuyck (www.levensbeschouwingen.be) om de apart-gegeven vakken te vervangen door een geintegreerd vak waar zaken als burgerschap, ethiek, filosofie en levensbeschouwing in worden samengebracht.