1EEn gebedt 1des verdruckten, als hy2overstelpt is, ende sijne klachte 3uyt-stort voor het aengesichte des HEEREN.

2O HEERE, hoort mijn gebedt: ende laet mijn geroep tot u komen.

34Verbergt u aengesichte niet voor my, neycht uwe oore tot my ten dage mijner benauwtheyt: ten dage als ick roepe, 5verhoort my haestelick.

4Want 6mijne dagen zijn vergaen,a7als roock: ende mijne gebeenten zijn uytgebrant 8als een heert.

5Mijn herte is geslagen ende verdorret,9als gras, [so] 10dat ick vergeten hebbe mijn broot te eten.

6Mijn gebeente kleeft 11aen mijn vleesch, 12van wegen de stemme mijnes suchtens.

7Ick 13ben een roerdomp der woestijne gelijck geworden, ick ben geworden als een steen-uyl der wildernissen.

814Ick wake, ende ben geworden 15als een eensame mussche op het dack.

916Mijne vyanden smaden my al den dach: die [tegen] my 17rasen, 18sweeren by my.

10Want 19ick ete assche als broot: ende vermenge 20mijnen dranck met tranen,

11Van 21wegen uwe verstoortheyt ende uwen grooten toorn: want ghy hebt my verheven, ende my [weder] neder geworpen.

1222Mijne dagen zijn 23als een afgaende schaduwe: ende ick verdorre24als gras.

13Maer ghy HEERE, blijft in eeuwicheyt, ende 25uwe gedachtenisse van geslachte tot geslachten.

14Ghy sult opstaen, ghy sult u ontfermen 26over Zion, want de tijt om haer genadich te zijn, want de27bestemde tijt is gekomen.

15Want 28uwe knechten 29hebben een welgevallen aen hare steenen, ende30hebben mede lijden met haer 31gruys.

16Dan sullen 32de heydenen den Name des HEEREN vreesen: ende alle Coningen der aerde uwe heerlickheyt.

17Als de HEERE Zion zal opgebouwt hebben, in sijne heerlickheyt sal verschenen zijn,

18Hem gewendet sal hebben tot het gebedt 33des genen die gantsch ontblootet is: ende niet versmaedt hebben haerlieder gebedt.

1934Dat sal beschreven worden voor het navolgende geslachte, ende ’t volck35dat geschapen sal worden, sal den HEERE loven.

20Om dat hy 36uyt de hoochte sijnes Heylichdoms sal hebben nederwaerts gesien: dat de HEERE uyt den hemel37op de aerde geschouwt sal hebben.

21Om’t suchten 38der gevangenen te hooren, om los te maken 39de kinderen des doots.

22Op datmen den Name des HEEREN vertelle te Zion, ende sijnen lof te Ierusalem.

2340Wanneer de volcken t’samen sullen vergadert worden, oock de Coninckrijcken, om den HEERE te dienen.

2441Hy heeft mijne kracht 42op den wech ter neder gedruckt: 43mijne dagen heeft hy verkortet.

2544Ick seyde, Mijn Godt, 45en neemt my niet wech in het midden mijner dagen: 46uwe jaren zijn 47van geslachte tot geslachte.

2648Ghy hebt 49voormaels d’ aerde gegrondet, ende de hemelen zijn ’t werck uwer handen.

2750Die sullen vergaen, maer ghy sult staende blyven, ende 51sy alle sullen als een kleet verouden, b ghy sultse veranderen als een gewaet, ende sy sullen verandert zijn.

28Maer 52ghy zijt de selve, ende uwe jaren en sullen niet ge-eyndicht worden.

2953De kinderen uwer knechten sullen 54woonen, ende haer zaet sal voor u aengesichte bevesticht worden.

[v1] 1Of, voor den bedruckten, Verstaet hier de bedruckte ende elendige gevangene in Babylonien.

2T.w. met angst ende schrick. In dese beteeckenisse wort het woort overstelpen oock gebruyckt, Psal. 61.3. ende 77.4. ende 107.5. ende 142.4. ende 143.4.

3D. vrymoedelick ende overvloedelick uyt den gront des herten te kennen geeft.

[v3] 4D. en ontreckt my uwe hulpe niet. Siet de aenteeck. Iob 13. op vers 24.

5Hebr. haest, verhoort my.

[v4] 6T.w. de dagen mijnes levens.

aPsal. 30.20.

7And. In, of tot roock.

8And. Als eenen brant vyers aen den heert. Siet Iob 21. op vers 24.

[v5] 9’T welck af-gemaeyt zijnde verdroocht, ende ’t wort hoy.

10Hy wil seggen, Ick en hebbe geenen lust gehadt mijnen nootdurft te nemen, ofte eenich voetsel te gebruycken.

[v6] 11D. Aen mijn vel. hy wil seggen, Ick ben so uytgeteert, dat ick maer vel en been hebbe. Siet Iob 19. op vers 20. Thren. 4. vers 8.

12D. van wegen mijn suchten dat met geluyt ende geschrey dagelicks geschiet.

[v7] 13D. ick ben gedrongen alleen ende eensaem te blijven, van alle menschen verlaten zijnde, ende ick slae schrickelick geluyt, gelijck de Roerdomp endede Uylen doen. Iob 30.29.

[v8] 14Ick en kan niet slapen.

15D. als een mussche die haer wederpaer verloren heeft.

[v9] 16T.w. de Babyloniers, ofte Chaldeen.

17Siet d’aenteeck. Psal. 5. op vers 6.

18D. als sy sweeren, dat sy yemant qualick tracteren sullen, so dreygen sy, dat sy hem soo sullen africhten, dat hy my sal gelijck worden. Ofte, sy gebruycken mijnen name tot een formulier van vervloeckinge. Vergelijckt Num. 5.21. Iesa. 65.15. Ierem. 29.22. met d’aenteeckeninge. and. sweeren tegen my.

[v10] 19Hy wil seggen, dewijle ick rouwe dragende in d’assche ligge, so gebeurt het dickwils, dat ick assche ete met mijne spijse. And. Ick ben soo bedroeft, dat ick niet meer lust noch smaeck in het broot, of andere spijse en vinde, dan of ick assche ate.

20Hebr. mijne drancken. D. al wat ick drincke.

[v11] 21Hebr. van het aengesichte uwer verstoortheyt.

[v12] 22De dagen mijnes levens.

23Te weten, Als de sonne onder gaet: alsdan is de schaduwe wel lanck uytgestreckt, maer sy en blijft niet lange, also de nacht stracks daer op volcht. Psal. 109.23. ende 144.4.

24Siet vers 5.

[v13] 25T.w. de gedachtenisse uwer heerlicker wercken ende weldaden, die ghy voormaels uwen volcke gedaen ende bewesen hebt. Siet Exod. 3.15. ende Psal. 135.13.

[v14] 26D. over u volck, ende de Stadt Ierusalem.

27T.w. de tijt van de lxx jaren onser gevanckenisse, door uwe Propheten voorseyt. Siet 2.Chron. 36.21. Ierem. 25.12. ende 29.10. Dan. 9. versen 2, 24, 25. Immers uyt de laetste woorden deses vers blijckt genoechsaem, dat desen Psalm beschreven is op het eynde van de Babylonische gevanckenisse.

[v15] 28D. wy Ioden. Nehem. 1.3. ende 2.3. ende 4.2.

29D. Sy sagen seer geerne, dat de Stadt van Ierusalem weder op getimmert werde, ende hebben groote droefheyt daer over, datse tot eenen steen-hoop gemaeckt is.

30D. het doet haer wee, dat de Stadt ende de Tempel aldus verwoest blijven liggen.

31Of steen-mul, of puyne.

[v16] 32T.w. die, die de wonderbaerlicke verlossinge uwes volcks, ende de volvoeringe uwer beloften sien sullen.

[v18] 33Verst. hier de arme Ioden, die in de Babylonische gevanckenisse waren.

 [v19] 34T.w. onse verlossinge uyt de Babylonische gevanckenisse.

35D. ’tvolck dat namaels, ofte lange na ons geboren sal worden: doch men mach dit oock verstaen van’t volck Israels, ’twelck uyt de gevanckenisse van Babylonien verlost wordende, gelijck als uyt den stof verweckt, ende van nieus geschapen soude worden. siet Psal. 22.32. Ezech. 37.

[v20] 36Dit is genomen van Deut. 26.15. Anders van sijne heylige hoochte. D. van uyt den hemel.

37D. op ons, die op de aerde woonen.

[v21] 38T.w. Die in Babel gevangen zijn. Hebr. des gevangenen, ofte, des gebondenen.

39D. die ter doot ge-eygent waren, als Psal. 79.11. ende 44.23.

[v23] 40D. als Godt uyt de Ioden ende heydenen een volck maken sal, ende sich een kercke uyt alle Coninckrijcken der aerde sal versamelen. siet Act. 2.5. Ephes. 2.13, 14.

[v24] 41T.w. Godt.

42T.w. Doe ick gevanckelick na Babel gevoert wert, daer ick tot noch toe gevanckelick ben gebleven.

43T.w. de dagen mijnes levens: Also dat onser vele in droeffenisse ende elende gestorven zijn. Siet dergelijcke maniere van spreken, Iob 21.21. siet oock Psal. 55. op vers 24.

[v25] 44T.w. Als de Heere my druckte op den wech nae Babylonien, vers 24. stellende dese gedachten tegen de voorige tentatie ende vreese van dat ick haest soude sterven.

45Hebr. En neemt my niet op. T.w. uyt dit leven. siet d’aenteeck. Iob 36. op vers 20.

46Hy wil seggen: Heere, dewijle ghy eeuwicht blijft, daerom sal oock uwe kercke eeuwichlick blijven, ende sy en sal door de vyanden ende vervolgers, niet kunnen onderdruckt worden, gelijck hy vers 29. besluyt.

47Hebr. van geslachte der geslachten.

[v26] 48D’Apostel gebruyckt Hebr. 1. versen 10.11, 12. dese woorden, om de Godtheyt Christi te bewijsen, om dat hier de Heere Christus verklaert wort niet alleene te zijn schepper van alles ende eeuwich, maer oock een Verlosser ende Salichmaker sijner gemeynte. Siet versen 14, 16, 23, 29. daerom de Apostel inde aengetogene plaetse oock den name, HEERE, uyt het 13. vers wederhaelt zijnde, hem toeschrijft.

49Hebr. voor’t aengesichte. dat is hier te seggen, voormaels, voor henen.

[v27] 50Te weten, hemel ende aerde. Hebr. 1.10, 11.

51T.w. alle de hemelen.

b

[v28] 52T.w. die ghy te vooren geweest zijt van eeuwicheyt af: Ende ghy blijft de selve in eeuwicheyt.

[v29] 53Dat is, onse kinderen, ofte nakomelingen.

54D. Een vaste wooninge by u hebben, sonder immermeer te veranderen. Of, sy sullen in Zion woonen, vers 2