Godvergeten: moreel faillisement van de kerk
critical error: een systeem-falen
In onderstaande gedachtenoefening vergelijk ik de kerkorganisatie met een 'besturingssysteem', dat niet alleen niet meer werkt, maar het welzijn van de leden bedreigt.
Een protestantse kanttekening bij heel dit gebeuren 'over
macht en machtsmisbruik in de kerk' (uit 2010 - operatie
Kelk) kunt u hier lezen.
Geachte heer, Wij
hebben uw melding over ‘een systeemfout’ in de werking van uw
organisatie goed ontvangen. Aangezien de melding zich vaker voordoet,
adviseren wij u om uw systeem niet meer automatisch terug op te
starten, maar dit altijd te doen in ‘safe mode’ of – als de melding zich
blijft herhalen – in ‘recovery mode’. Dan krijgt u ook
de optie om het besturingssysteem opnieuw te installeren. Volg hierbij
dit stappenplan :
Activeer de
functie ‘logboek bijhouden’ . Vink hierbij de optie
‘volledig’ aan. Op grond hiervan kunnen onze experts vaststellen waar
het misloopt. Aangezien
het om een ‘systeemfout’ lijkt te gaan, is
hoogstwaarschijnlijk het verouderde
church operating system de oorzaak
van de foutmeldingen.
Installeer dus zo snel
mogelijk een 'nieuw besturingssysteem' dat wel past bij
de missie van uw organisatie. Hiervoor zijn reeds diverse opties op de markt.
Volgt u deze stappen niet, zal de systeemfout zich herhalen en zult
u geconfronteerd worden met
'the blue screen
of death', wat het einde van uw organisatie zou betekenen.
Gedachtenexperiment: Over de mede-verantwoordelijkheid van (dat deel van) de samenleving die zich aan het instituut van de kerk onderwierp: servitude ... is ook complicité
Over compliciteit...
...Wat een doffe ellende dat alles wat heilig is voor jullie ogen wordt kapotgemaakt, verkracht, bezoedeld. En toch wordt al die ellende jullie niet aangedaan door een grote groep vijanden, maar slechts door één. En die hebben jullie zelf zo machtig gemaakt als hij nu is. Voor hem gaan jullie door het vuur, aan hem geven jullie je over, van hem verwachten jullie de hemel, en vrezen jullie de hel. Maar hij heeft ook maar twee ogen, twee handen en één lichaam. Hij heeft niet meer dan de rest, behalve het voorrecht dat hij van jullie gekregen heeft om jullie meester te zijn. Hoe zou hij aan die ogen komen om jullie te bespieden, van waar denk je dat hij al die handen haalt om jullie te slaan, en de voeten om jullie mee te vertrappelen? Hoe kan hij macht hebben tenzij jullie die hem hebben gegeven. Hoe durft hij jullie aan te vallen tenzij hij weet dat jullie aan zijn kant staan? Wat zou hij jullie nog kunnen aandoen als jullie hem niet meer beschermden, als jullie geen medeplichtige zouden zijn van jullie eigen moordenaar en als jullie jezelf niet zouden verraden? Jullie zaaien en hij oogst. Jullie zorgen voor de rijkdom en hij gaat er mee lopen. Jullie voeden jullie dochters op en hij bevredigt er zijn lusten op. Jullie brengen je zonen groot en hij stuurt ze de dood in. Jullie maken jezelf zwakker zodat hij sterker uitkomt en jullie beter onder de knoet kan houden. Zelfs een beest zou dit niet verdragen. Maar jullie kunnen een einde maken aan al die miserie en jullie hoeven het niet eens te proberen. Er gewoon vanaf willen zijn is al genoeg. Beslis gewoon om niet meer onderdanig te zijn, en je bent vrij. En ik vraag niet om een dictator te verjagen of omver te werpen. Hem gewoon niet meer steunen is al voldoende om hem als een enorme kolos zonder voetstuk onder zijn eigen gewicht te zien neerstorten en stukslaan.
Étienne de la Boétie (1530-1563, tekst geschreven in 1548 op 18-jarige leeftijd), De la servitude volontaire. "Over de vrijwillige dienstbaarheid" (meestal ten onrechte vertaald als 'over de vrijwillige slavernij'). Enkel het schuingedrukte heb ik wat aan de situatie aangepast. De rest is een letterlijke vertaling.