Daar door de nevel loopt een boer op kromme benen
Bedaard achter zijn os door najaarsnevelslierten
Waarin de arme bleue dorpjes zijn verdwenen

Op weg daarheen neuriet de boer een liefdesliedje
Dat het verhaal vertelt over een hart aan scherven
En over ringen trouweloosheid en verzuren

O! Najaar najaar dat de zomer heeft doen sterven
Daar door de nevel lopen twee grijze figuren

En onder de brug blijft de Seine stromen
                         Ook onze liefdes
             Moet ik er nog van dromen
Na rampspoed is het steeds weer goed gekomen

             De nacht mag vallen uren slaan
             De dag verdwijnt ik blijf bestaan

Kom kijk me nu aan we staan hand in hand
                         De stroom die
             Onze armbrug overspant
Vindt dat gestage staren irritant

             De nacht mag vallen uren slaan
             De dag verdwijnt ik blijf bestaan

De liefde verdwijnt lijkt al weggedreven
                         Liefde verdwijnt
             Hoe traag toch is het leven
En wat kan hoop ons hevig tegenstreven

             De nacht mag vallen uren slaan
             De dag verdwijnt ik blijf bestaan

Dagen en weken ze kwamen ze komen
                         Liefde en tijd
             Zijn ons voorgoed ontnomen
En onder de brug blijft de Seine stromen

             De nacht mag vallen uren slaan
             De dag verdwijnt ik blijf bestaan

voor Louis Dumur

De optocht van het circusvolk
Trekt weg door de vallei langs erven
En herbergen met grijze deuren
In dorpen waar geen kerken staan

Voorop verdwijnt het jongste kroost
Dan volgt de rest die loopt te dromen
En elke fruitboom toont berusting
Als er van ver een teken komt

De troep torst trom vergulde hoepels
Gewichten recht of rond en laat
De brave aap en Bruintje beer
In het voorbijgaan collecteren

Dan wordt het nacht de lelies sterven
               Kijk hier mijn pijn die jij prachtige lucht me zendt
                       Een avond vol melancholie

                                                 Kind glimlach toch o zuslief luister
Loop op de hoofdweg armelui
               O leugenachtig bos dat opdoemt voor mijn stem
                                        De vlammen die de zielen zengen

               Op de Boulevard de Grenelle
De bazen en Jan met de pet
                       De meibomen in bloei dat kantwerk
                       Je hoeft heus niet zo te snoeven
               Kom op nou potverdorie sneller
                       Kom op nou

En ginder naderen langs de kade
De palen van de telegraaf
De Republiek draagt aan haar borst
Dit bosje lelietjes van dalen
Het stond er vol mee langs de kade
               Kom op nou potverdorie sneller
                       Kom op nou

Met pruimenmond blode Pauline
                                                 De bazen en Jan met de pet
Jawel jawel jij zwendelaarster
Je broer
               Kom op nou potverdorie sneller
                       Kom op nou

Met al zijn veren overend
Wordt deze vogel stukken fraaier.
Maar in het centrum van die waaier,
Daar toont hij afgewend zijn krent.


Guillaume Apollinaire
Vertaling: Jan Pieter van der Sterre