Interlevensbeschouwelijke vorming
Het kunnen omgaan met socio-culturele diversiteit is een sleutelcompetentie binnen het Onderwijs. Interlevensbeschouwelijke vorming is hiervan een onderdeel en wordt - zeker in het secundair onderwijs - meer een meer een must. In diverse documenten, beleidsrapporten en aanbevelingen roept de Europese Unie de lidstaten op om hier werk van te maken. Via de knoppen ter linkerzijde kunt u de belangrijkste bevindingen lezen van een grootschalig onderzoek onder leerlingen omtrent levensbeschouwelijk onderwijs (het REDCo rapport) en excerpten uit andere Europese publicaties (White Paper on Intercultural Dialogue en de Toledo guiding principles on teaching about religions and beliefs in public schools). De basisredenering van Europa loopt kort samengevat alsvolgt:
- In het gewone curriculum zou elke school de leerlingen vaardigheden moeten
bijbrengen (= kennis, begrip, gedrag, aanvoelen) in verband met
socio-culturele diversiteit.
- Binnen dat aandachtsgebied heeft levensbeschouwelijke vorming zijn natuurlijke plaats, want er zijn bijna zoveel levenbeschouwingen als er mensen zijn (religieus, ongodsdienstig; agnost, atheist, theist, pantheistisch; systematisch uitgewerkt, adhoc samengesteld etc.)
- Binnen openbare scholen zou er systematisch en principieel dienen te worden ingezet op pluraliteit, waarmee aan het neturaliteitscriterium is voldaan, want de aanwezigheid van een meervoud aan levensbeschouwingen relativeert elke absolute waarheidsclaim.
- Dit vakgebied moet vakinhoudelijk en pedagogisch didactisch goed omkaderd worden omdat het een terrein is vol voetangels en klemmen en de 'subjectmatter' (vakinhoud) zeer complex is en veel 'ijsberg'-achtige onderwerpen bevat (zie schema - ijsberg van McClelland - hiernaast: wat er echt speelt wordt vaak niet uitgesproken, of wordt verpakt in andere termen, of speelt on-bewust).
- Een adequate leerkrachtenopleiding of bijscholing (pre-service en in-service training) dient daarom parallel te worden uitgebouwd.