Goed onderwijs werkt altijd emanciperend

‘Vrijheid van onderwijs’ betekent dat iedereen een school mag (proberen) op te richten. Omdat je vindt dat de bestaande scholen niet goed genoeg zijn, of dat hun pedagogisch of didactisch concept niet bevredigt, of dat jouw levensbeschouwing daarin niet gerespecteerd wordt. Allemaal goed. Breng een aantal insgelijks bezorgde ouders bij elkaar, en liefst ook enkele onderwijzers/leerkrachten, die jouw visie delen. Zoek uit, vraag advies hoe je het organisatorisch moet aanpakken en wat de criteria zijn (personeel, eindtermen). En wel makkelijk: een startkapitaal en een gebouw. Begin een vrije school: Let’s Go!

Dit gebeurt ook echt. De scholen van het ‘vrije net’ doen het zo (geholpen door een machtig en zeer deskundig administratieve organisatie, dat wel), maar er zijn ook andere. De protestanten deden/doen het met mate, antroposofen (Steiner) en vrijzinnigen ook. En methodescholen (Freinet, hoewel die zich vaak onder de koepel van het GO! voegen).

De samenleving hoeft voor zulke scholen ook niet bang te zijn, ook als die dan misschien een andere religieuze of levensbeschouwelijke kleur hebben, i.c. islamitisch. Kijk ook eens over de grens zou ik zeggen. De reformatorische scholen in Nederland bestaan al jaren en daar dragen de meisjes lange rokken en staat de Bijbel centraal, inclusief het psalmgezang, maar heus: als ze van school komen met diploma zijn ze echt geen fundamentalisten hoor. Goed onderwijs werkt altijd emanciperend. Wij moeten er dus alleen maar op toezien dat de eindtermen worden gehaald en de leerkrachten bevoegd zijn en dat het pedagogisch project van zo’n school deugt. Kortom ik ben eigenlijk wel benieuwd om van moslim-pedagogen eens te vernemen hoe zij het onderwijs eigenlijk zien en hoe zij denken te kunnen bijdragen aan de verrijking van ons scholenlandschap.

Koranscholen en hun ‘cursus’

Wat voor ons gevaarlijk salafisme is, is voor de kinderen in Saudi-Arabië gewone leerstof

Majd Khalifeh / VRT-journalist en specialist Midden-Oosten. Hij volgt de Arabische media op de voet en bezoekt regelmatig de Arabische wereld.

wo 11 sep 2019  VRT

De zoveelste discussie over het salafisme laait weer op. In Nederland blijkt uit het onderzoek van Nieuwsuur en NRC dat de radicale islamitische stroming haar weg blijft vinden naar kinderen in het islamonderwijs. In het gebruikte lesmateriaal zijn schokkende uitspraken te vinden, die niet alleen haaks staan op de westerse waarden en de universele waarden van de mens, ze zijn ook tegenstrijdig met de waarden van vele gematigde moslims in onze samenleving. Hoe worden die teksten bekeken in Saudi-Arabië?

Wat voor ons gevaarlijk salafisme is, is voor de kinderen in Saudi-Arabië gewone leerstof

Uit de Nederlandse reportage blijkt dat de schokkende teksten een letterlijke vertaling zijn van boeken uit het regulier onderwijs in Saudi-Arabië. Nochtans zijn de autoriteiten in Saudi-Arabië erg trots op hun “letterlijke” belevenis van de islam en op hun onderwijssysteem. Vanuit een Saudisch standpunt spreekt men niet van salafisme, maar simpelweg van “de heldere en ware islam”.

Terugkeer naar de “ware islam”

Een schoolkind in Saudi-Arabië krijgt niet zomaar een uurtje islamles in de week, of in één vak. In verschillende vakken op school wordt naar de wereld gekeken door een bepaalde religieuze bril.  De Saudi’s doen daar niet geheimzinnig over. Ze zijn open en trots op hun interpretatie van de islam en zien het als een letterlijke toepassing van hoe de profeet Mohammed in de zevende eeuw heeft geleefd. Deze “terugkeer” naar de tijd van de profeet en zijn gezellen (al-Salaf), wordt door onderzoekers kortweg aangeduid als  salafisme.

In de schoolboeken in Saudi-Arabië vinden we vakken als fiqh (islamitisch recht en rituelen), tafsir (interpretatie van de Koran en de uitspraken van de profeet) en tawhid (monotheïsme). Het zijn vakken die elk kind de weg moeten wijzen om niet te “verdwalen“ of in de “afvalligheid” te belanden. Deze drie vakken worden in verschillende islamitische instellingen in de hele wereld onderwezen. Alleen wordt de leerstof in Saudi-Arabië al vanaf het eerste leerjaar aangeboden en op basis van een zeer strikte en radicale lezing van de islam.

In die schoolboeken lezen we zwart op wit over de islamitische straffen voor bijvoorbeeld alcohol drinken of homoseksualiteit. De doodstraf (Al-qatl) staat daar meermaals tussen.

Homoseksualiteit is een goed voorbeeld van hoe de Saudi’s de teksten uit de Koran letterlijk overnemen. Men gebruikt de term “lotisme” als het gaat over homoseksualiteit – een verwijzing naar Koranverzen over de bevolking van Lot. Hij was volgens de islam een profeet van wie hoofdzakelijk de mannen in zijn dorp homoseksualiteit tolereerden. Daarom krijgen de kinderen ook dit als definitie van het “lotisme”: het penetreren van een man. Van lesbische relaties is er geen woord te vinden. Om de straf voor homoseksualiteit te verantwoorden, verwijst het boek naar de goddelijke straf die de bevolking van Lot trof. Het dorp werd totaal uitgeroeid.

Van Saudi-Arabië naar Europa

De oorsprong van de besproken controversiële teksten in de schoolboeken is terug te vinden in heel wat traditionele islamitische boeken, die al honderden jaren verankerd zijn in de islamitische traditie. Iedereen kan de bronnen ook online raadplegen. Maar de gehanteerde taal in die bronnen is te moeilijk voor een kind dat in Europa opgroeit.

Nieuwe leerboeken maken zou heel wat geld kosten, en dat hebben de moskeeën in Europa vaak niet. Ze kiezen dan maar voor de gemakkelijke weg: importeren vanuit de actiefste en goedkoopste islammarkt: Saudi-Arabië. Onder het mom van het verspreiden en beschermen van de islam kan je van het Arabisch koninkrijk alle steun krijgen.

Prestige en macht

Het feit dat Mekka en Medina, de twee heiligste islamitische plaatsen, vandaag in Saudi-Arabië liggen, heeft altijd meegespeeld in het opbouwen van het religieuze prestige van het land. Ook al is Saudi-Arabië eeuwen later dan de islam opgericht, toch probeert het koninkrijk zichzelf te beschrijven als bron van de islam.  De Saudi’s gebruiken de term “Ard al-Harameen”. Dat betekent het land van de twee heilige plaatsen.

Wie koning van Saudi-Arabië wordt, krijgt dan ook automatisch de titel dienaar van de twee heilige moskeeën. Deze heilige autoriteit kon decennialang rekenen op machtige financiële steun, waardoor de religieuze interpretatie van Saudi-Arabië (lees salafisme) haar weg kon vinden naar de buurlanden en ook de rest van de wereld. 

ILC’s toespitsingen, concretiseringen

Hieronder een poging om de algemene ILC’s wat specifieker te maken, toe te spitsen op de leerlingen die u voor u hebt. Als u op een desktop of laptop werkt: FULLSCREEN…

Om te beginnen….

Om te beginnen eerst maar eens een definitie, zaak van het met elkaar eens te zijn waar het eigenlijk over hebben als we over ‘levensbeschouwing’ hebben.

Uitgebreidere discussie vindt u op de andere pagina’s. Deze hieronder is kort en helder over de meest algemene term die in Vlaanderen wordt geacht het ‘hele veld’ af te dekken: levensbeschouwing.*

Een levensbeschouwing is

  • een meer of minder bereflecteerde visie op het zelf, het bestaan en de wereld,
  • al dan niet georiënteerd op een levensbeschouwelijke traditie, 
  • kan theïstisch, a-theistisch, agnostisch zijn (en alles daartussenin of bovenuit).

* gebaseerd op R. Ganzevoort, De wijsheid op straat… Levensbeschouwing en hermeneutische communicatie van professionals in een plurale context.

Gauchet

“Het christendom is nog altijd de culturele matrix van de wereld waarin wij leven, en als men dat niet wil bedenken, zie ik niet goed hoe men dat (leven in die wereld) kan begrijpen. De echte scheidslijn loopt vandaag niet meer langs de lijnen van politieke families, maar loopt tussen hen voor wie het nadenken over het menselijk avontuur meer dan ooit noodzakelijk is en hen die dat als volledig achterhaald beschouwen, voor wie voorspoed, hedonisme en een zekere vrijheid het antwoord zijn op alles. Hoe seculier (laïc) ik ook mag zijn, ik voel mij veel dichter staan bij mensen met een religieuze instelling (esprit) dan bij veel seculiere mensen, die mij lijken af te drijven in de richting van een soort spontane ontmenselijking, die hang van onze samenlevingen naar ongeïnteresseerdheid, onbeschaafdheid en de afbraak van cultuur. Velen noemen het spiritueel als je niet bij de oppervlakte van het menselijke mysterie wil blijven hangen. Dat is een woord waarin ik me inderdaad herken.”