'In wetenschappelijke kringen', vertelt Nathal Severijns, 'is er al hernieuwde interesse voor energiecentrales die draaien op thorium in plaats van uranium. Op lange termijn, en in combinatie met hernieuwbare energie, bieden die een goed alternatief voor de huidige centrales.' (Voor thoriumcentrales, zie bijv. het wikipedia-artikel hierover of het opiniestuk op VRTnws van 3 februari 2019).
'Kerncentrales op
thorium
zijn vrij van
alle problemen en ongemakken die gepaard gaan met het gebruik van uranium
voor kernsplijting. Ze zijn inherent veilig, en doordat ze langlevend
radioactief afval van klassieke centrales kunnen verbranden, kunnen ze het
huidige kernafvalprobleem zelfs mee oplossen in plaats van het te vergroten.
En ze hebben nog een andere troef: je kunt hun vermogen vrij gemakkelijk
variëren, wat bij de huidige kerncentrales niet kan. Via een netwerk van
kleine en middelgrote centrales kun je het distributienet voor elektriciteit
stabiel houden, ook als we op termijn moeten omgaan met een grote
hoeveelheid zonne- en windenergie, die zeer variabel in plaats en tijd zal
zijn.'
De kostprijs is echter zeer hoog omdat de technologie
nog niet op punt staat. 'Maar zodra ze in productie zijn, zullen die
centrales snel zakken, onder meer omdat ze efficiënter
zijn dan uraniumkerncentrales en omdat er minder radioactief afval is - dat
bovendien een kortere levensduur heeft.' Severijns is ondubbelzinnig: 'Aan
thoriumkerncentrales zijn alleen voordelen verbonden.'
In de jaren 1950 spitste het onderzoek naar kernenergie zich aanvankelijk ook toe op thorium als basisstof voor kernsplijting. Maar er was een 'nadeel': met thorium kun je geen kernraketten maken. Daarom koos het Amerikaanse militaire apparaat in het begin van de Koude Oorlog voor uranium. 'Dat is doodjammer', zegt Severijns. 'Momenteel zijn er twee moderne types van thoriumkerncentrales in volle ontwikkeling', weet Severijns. 'Binnen het MYRRHA-project van het Studiecentrum voor Kernenergie (SCK) in Mol wordt er gewerkt aan een onderzoeksreactor die op termijn onder meer het langlevende afval van uraniumreactoren kan splijten - een technologie die transmutatie heet. En verschillende andere landen, van Nederland over Japan tot Canada, voeren onderzoek naar de zogenoemde molten salt thorium reactor: daarbij wordt thorium in de vorm van een vloeibaar zout bij ongeveer 700 graden Celsius en bij atmosferische druk als brandstof gebruikt. China wil thoriumreactoren inzetten om zijn steenkoolcentrales daadwerkelijk te vervangen. De eerste thoriumreactoren zullen pas tegen 2035 of 2040 commercieel operationeel zijn.
Geïnteresseerd? Lees hier meer: https://thoriumenergyworld.com/thorium.html
of: https://standaard.be/cnt/dmf20190205_04154664 , waar ik deze grafische weergave vond: